Het Nederlandse Centraal Planbureau heeft vandaag een rapport gepubliceerd met concrete voorstellen om tot een efficiëntere insolventiewetgeving te komen. Vier beleidsopties om de reorganisatiemogelijkheden voor bedrijven met betalingsproblemen vergroten, worden hierbij onderscheiden:
1. Maak in de wet onderscheid tussen meerdere categorieën concurrente schuldeisers,
waarbij iedere categorie verschillend gewogen wordt. Creëer tevens mogelijkheden om schuldvorderingen om te zetten in preferente aandelen. Financiers en eigenaren kunnen dan van tevoren bepalen in welke categorie een financieringsovereenkomst valt.
2. Voer een debtor‐in‐possession‐procedure in bij surseance. Dit geeft het management van een bedrijf met betalingsproblemen een prikkel om eerder surseance aan te vragen en om na de aanvraag meer informatie te delen met de bewindvoerder en de schuldeisers. Internationaal gezien springt Nederland in het oog door afwezigheid van een debtor‐in‐possession‐procedure, de meeste ontwikkelde economieën hebben wel een dergelijke procedure.
3. Schort de rechten van schuldeisers met onderpand bij surseance en faillissement op. Dit helpt een crediteurenrun te voorkomen en bevordert de kans op een succesvolle doorstart.
4. Om te voorkomen dat individuele schuldeisers een doorstart bij surseance dwarsbomen, is een dwangakkoord buiten faillissement nodig. Het huidige voorstel Wet Continuïteit Ondernemingen II (WCO II) voorziet daarin, maar een scherpere en wettelijk vastgelegde indeling van klassen van schuldeisers voorkomt meningsverschillen tijdens de procedure. Het vergroot langs die weg de deal‐certainty.
Corporate Finance Lab 