Veertien vooraanstaande Franse en Duitse economen hebben een pakket hervormingsmaatregelen voorgesteld om de Eurozone opnieuw robuust en veerkrachtig te maken. Een aantal van die hervormingen tracht een kader te scheppen waarin de lidstaten van de Eurozone hun schuld op een ordelijke manier kunnen herstructureren. We lichten kort twee van die ideeën toe.
Een eerste voorstel splitst de uitgifte van overheidsschuld op in twee categorieën.De eerste categorie van schuldpapieren (senior bonds) betreft de schuldpapieren die worden uitgegeven zonder de schuldreductiedoelstelling van dat jaar te schenden. Een tweede categorie (junior bonds) schendt die doelstelling wel en is daarom een achtergestelde schuld. Investeerders die de tweede categorie overheidsobligaties kopen zijn gewaarschuwd: er bestaat twijfel over de vraag of de lidstaat in staat is deze terug te betalen. Als een lidstaat dan effectief zijn schulden niet kan terugbetalen, zouden deze junior bonds als eerste geherstructureerd worden. De opsplitsing in twee categorieën concentreert het risico op herstructurering dus vooral in de junior bonds en verscherpt daardoor de prikkels om marktdiscipline uit te oefenen op deze categorie van schuldpapieren.
Een tweede voorstel moet verzekeren dat de schuldeisers van de overheid (die bij hypothese) niet langer worden uitbetaald, dit het verlies kunnen absorberen. Banken, de belangrijkste beleggers in overheidspapier, zouden daartoe hun blootstelling aan schulden van één staat moeten beperken. De blootstelling aan de junior bonds zou, door het hogere risico op niet-terugbetaling, nog beperkter moeten zijn. De schuldabsorptiecapaciteit zou moet voorkomen dat een herstructurering van de schuld een financiële crisis uitlokt.
Het volledige voorstel bevat een uitgebreide mix van maatregelen die volgens de auteurs – wanneer ze samen uitgevoerd worden – de marktdiscipline en risicodeling kunnen verzoenen.
Jitte Akkermans heeft een master rechten van de Universiteit Antwerpen (2013) en een bachelor economische wetenschappen van de KU Leuven (2015). In zijn doctoraatsonderzoek aan de rechtenfaculteit van de KU Leuven maakt hij een rechtsvergelijkende analyse van constitutionele standaarden van het Bundesverfassungsgericht en het Hof van Justitie met betrekking tot de rechterlijke controle van insolventieprikkel-dempende mechanismes bij banken en overheden.