De stichting bezet een bijzondere plaats in het Belgische organisatierecht. Het is een rechtspersoon, met bijhorend vermogen, doch zonder leden of vennoten. De stichting mag geen stoffelijk voordeel verschaffen aan de stichters, de bestuurders, of enig ander persoon, behalve, in dit laatste geval, indien dit kadert in de verwezenlijking van het belangeloos doel. Een onderscheid wordt gemaakt tussen de (erkende) “stichting van openbaar nut” en de “private stichting”. Stichtingen kunnen dienen tot filantropische doeleinden (bv. bescherming van een kwetsbare persoon), maar evenzeer een economische rol vervullen (bv. certificatie van vennootschapseffecten).
Voor een overzicht van de sector van de stichtingen en een inzicht in de werking van de stichtingen, wordt verwezen naar het vandaag gepubliceerde rapport “De stichtingen in België”, in het kader van de Leerstoel Baillet Latour voor Filantropie en Sociale Investeringen (Nederlands, Frans).
Het onderzoek toont aan dat de sector in volle ontwikkeling is: er is een sterke groei, die gepaard gaat met een diversificatie en professionalisering van de werkmethoden. Het toont ook aan dat het statuut van de “stichting” alsmaar meer interesse opwekt, zeker bij jongere stichters, en dat stichtingen in toenemende mate door groepen van stichters opgericht worden (individuen of partnerschappen tussen verschillende types actoren).
Ondanks de sterke groei van de sector blijven de zichtbaarheid van de activiteiten en het afleggen van rekenschap erover belangrijke uitdagingen, ook in de ogen van de stichtingen zelf. Het onderzoek geeft aan dat stichtingen hierop antwoorden door hun governance– en bestuursmodel te professionaliseren, via onder andere de samenstelling van hun Raad van Bestuur (meer gevarieerde en complementaire expertise) en het inrichten van bijkomende bestuursorganen. Deze laatste laten overigens toe om een bredere groep van belanghebbenden te mobiliseren en te betrekken bij de activiteiten van de stichting.
Corporate Finance Lab 