Category: Corporate Governance

Horizontaal Toezicht: een vriendschapsverzoek van de fiscus?

Een post door gastblogger Kristof Wauters (UHasselt)

Vrijdag 22 september 2017 kondigde minister Van Overtveldt aan dat met ingang van 2018 de fiscus zal ‘samenwerken’ met ondernemingen in het kader van de fiscale controle. Het traditionele conflictmodel tussen fiscus en belastingplichtige zal daarbij worden verlaten en maakt plaats voor een consensusmodel, gebaseerd op begrip, transparantie en wederzijds vertrouwen, en dit naar Nederlands voorbeeld (het zogenaamde Horizontaal Toezicht). Aangezien belastingen in beginsel eenzijdig worden opgelegd door de overheid, hoeft niet te verbazen dat deze maatregel heel wat wenkbrauwen doet fronsen. Samenwerken met de fiscus, cui bono? Continue reading “Horizontaal Toezicht: een vriendschapsverzoek van de fiscus?”

Snap’s IPO, an update

A post by guest blogger Vincent Chantillon

In March this year, Snap went public. It did so by issuing shares without voting rights. Since the previous blogpost about this IPO, there have been some developments that are worth pointing out.

Snap has had some troubled months, with two disappointing earnings results. In July, the share price fell below the IPO price of 17$. Since then, the stock has continued to fall, with a rebound in the past week. Continue reading “Snap’s IPO, an update”

The second episode in the AkzoNobel saga: activist shareholders lose again in Dutch court, but reach settlement

Decision of 10 Augustus 2017 by the Dutch court in summary proceedings (“voorzieningenrechter”)

In a decision of 10 Augustus 2017, the Dutch court in summary proceedings (“voorzieningenrechter”) denied the request of two activist shareholders of AkzoNobel, Elliott and York, to convene an extraordinary general meeting (“EGM”) to dismiss Akzo’s chairman of the supervisory board. The reason for the shareholders’ request was the decision of Akzo’s board not to engage in negotiations with PPG concerning its takeover bid on Akzo. The Dutch court, however, held that the shareholders failed to show a “reasonable interest” and should await the general meeting of 8 September 2017, where Akzo’s board will provide further explanation on this topic. Shortly after this decision, on 16 August 2017, Elliott and Akzo reached a standstill agreement, where Elliott agreed to suspend further litigation for at least three months. Continue reading “The second episode in the AkzoNobel saga: activist shareholders lose again in Dutch court, but reach settlement”

De minderheidsvordering: het heilig doel zonder middelen

Een post door gastblogger Frederik Voet

De minderheidsvordering werd reeds ‘onterecht onbemind’ genoemd. Het instrument dat de minderheidsaandeelhouder wordt aangereikt om bestuurders aansprakelijk te stellen, wordt immers voornamelijk gekenmerkt door een gebrek aan toepassing in de praktijk. Nochtans is er wel degelijk nood aan een doeltreffend instrument, aangezien de minderheidsaandeelhouder de kans dient te worden geboden om de bestuurders aansprakelijk te stellen voor bestuursfouten wanneer de meerderheid van de algemene vergadering weigert de vennootschapsvordering in te stellen. Deze situatie is zeker niet denkbeeldig, aangezien het vaak diezelfde meerderheidsaandeelhouders zijn die de bestuurders hebben benoemd en bijgevolg eventuele fouten bedekken met de mantel der liefde. Continue reading “De minderheidsvordering: het heilig doel zonder middelen”

Tussenbalans van een continue evenwichtsoefening: nieuw proefschrift over aandeelhoudersrechten in Nederland

Gisteren promoveerde Frans Overkleeft aan de Erasmus Universiteit Rotterdam met een proefschrift over de positie van aandeelhouders in beurgesnoteerde vennootschappen.

Corporate governance in Nederland was zelden zo actueel. Deze blog berichtte nog maar net over het aandeelhoudersactivisme gericht tegen Akzo Nobel, nadat het een buitenlands bod afwees. Ook Unilever en PostNL schermden recent met buitenlandse kapers. Hierop ontstond een interessant politiek debat over hoe Nederlandse beursvennootschappen beter beschermd kunnen worden tegen ongewenste overnames.

Op een beter tijdstip kon het proefschrift van Frans Overkleeft niet verschijnen. In een even uitgebreide als grondige studie analyseert hij de positie van aandeelhouders in beursgenoteerde vennootschappen in Nederland. Zijn onderzoek naar de wisselwerking tussen wetten, rechtspraak en feiten in deze context, plaatst de recente evoluties in een interessant perspectief.

Continue reading “Tussenbalans van een continue evenwichtsoefening: nieuw proefschrift over aandeelhoudersrechten in Nederland”

€1,2 billion settlement in Fortis case rejected by Dutch Court

On 16 June 2017, the Court of Amsterdam refused to approve the settlement reached in a Dutch mass claims procedure between Ageas (Fortis’ legal successor) and four claimant organisations (VEB, Deminor, SICAF and Stichting FortisEffect) concerning allegedly false or misleading statements by Fortis during the financial crisis in 2007 and 2008. The €1,2 billion settlement was the largest of its kind in Europe. The main rationale for the court’s decision? The court held that the distinction in compensation between “Active Claimants” (those who filed a legal procedure or registered with any of the claimant organisations) and “Non-Active Claimants” (those who didn’t) was unjustified and that the fees for claimant organisations were exorbitant.

This means that Ageas and the claimant organisations will have to renegotiate their settlement agreement and address the concerns of the Court, if they want to have an agreement that is binding on all potential claimants. Continue reading “€1,2 billion settlement in Fortis case rejected by Dutch Court”

Akzo Nobel: Activist Shareholders Hit Wall of Dutch Stakeholder Model

An analysis by Tom Vos & Thom Wetzer

An attempt at courtship has ended up in court. Over the past months, US paints and coatings giant PPG Industries (‘PPG’) has tried to woe the management and shareholders of Dutch rival Akzo Nobel (‘Akzo’) with friendly takeover offers. It has been rewarded by a consistently aloof response from Akzo’s boards, and especially its Chairman Antony Burgmans, who has so far refused to enter talks. On May 29, the Enterprise Chamber of Amsterdam (a Dutch commercial court) rejected efforts by some of Akzo’s shareholders, led by activist investor Elliott Management Corp. (‘Elliott’), to force a shareholder vote intended to oust Mr. Burgmans.

The case comes at a critical time in what has become an increasingly bitter exchange. Akzo has so far rejected three unsolicited friendly offers from PPG, arguing that they undervalue the company, do not make any serious commitments to its stakeholders, demonstrate a cultural lack of understanding, and entail significant risks and uncertainties (including lengthy reviews by the EU’s competition authority). Continue reading “Akzo Nobel: Activist Shareholders Hit Wall of Dutch Stakeholder Model”

Money (That’s What I Want). De invloed van de remuneratie van de advocaat op de actio mandati en minderheidsvordering

Corporate/Bankruptcy governance

In een aantal eerdere blogposten (zie hier en hier) werd reeds kort aangestipt dat de remuneratie van de curator invloed heeft op bankruptcy governance, en i.h.b. op het gedrag van de curator m.b.t. het instellen van bestuursaansprakelijkheidsvorderingen. De remuneratie zou moeten werken als een wortel die de belangen van de curator gelijkschakelt met die van zijn principaal, i.e. de gezamenlijke schuldeisers in de boedel. Helaas faalt het huidig Belgisch recht daarin (zie daarover F. DE LEO en D. CARDINAELS, “Het bureau voor rechtsbijstand is geen insolventieverzekeraar, maar wie dan wel? Over het prikkelend karakter van de remuneratie van de curator”, NjW 2017, te verschijnen).

In deze post wens ik kort in te gaan op een gelijkaardige situatie tijdens het leven van de onderneming: de invloed van de verloning van de advocaat op corporate governance, en i.h.b. op de actio mandati en minderheidsvordering (zie hierover de korte paragraaf in A. FRANCOIS, K. BYTTEBIER, K. FASTENAEKELS, T. VAN DE GEHUCHTE en L. VANDENBEMPT, “Omgaan met conflicten in vennootschappen: regeling van geschillen is meer dan geschillenregeling” in K. BYTTEBIER, A. FRANCOIS, E. JANSSENS, T. VAN DE GEHUCHTE (eds.), Omgaan met conflicten in de vennootschap, Antwerpen, Intersentia, 2009, (1) 85). Net zoals de curator de agent is van de gezamenlijke schuldeisers in de boedel als principaal (de residual risk bearers), is de advocaat de agent van de vennootschap, en – indien we aannemen dat het doel van het vennootschapsrecht winstmaximalisatie is voor de aandeelhouders – finaal van de gezamenlijke aandeelhouders (eveneens de residual risk bearers).

De verloning van de curator wordt niet bepaald door de schuldeisers als principaal, maar wel door het KB van 10 augustus 1998. Continue reading “Money (That’s What I Want). De invloed van de remuneratie van de advocaat op de actio mandati en minderheidsvordering”

The principal-cost theory: a revolution in the debate on corporate law and governance?

Zohar Goshen and Richard Squire develop a new model for corporate governance in the Columbia Law Review

In a recently published papaer (here and here), commented on the Oxford Business Law Blog, a new theory of corporate governance is offered, referred to as the principal-cost theory. The theory challenges the theoretical foundations of the traditional agency-cost theory, in particular their one-size-fits-all policy recommendations.

The authors claim that the principal-cost theory demonstrates that the governance structure reducing control costs varies by firm. Lawmakers therefore should avoid one-size-fits all solutions. Rather they should seek to grow the menu of governance-structure. Accordingly, each firm could establish a governance mechanism adapted to its specific needs.

Does that mean that the agency-cost theory should be neglected from now on? Not necessarily. According to the authors, agent costs and principal costs are two sides of the same coin:

“Any reallocation of control rights between shareholders and managers decreases one type of bust, but will  increase the other,  The rate of substitution is firm-specific, driven by factors such as business strategy, industry, and the personal characteristics of the key parties.”

Only time will tell whether this theory of principal costs marks the end of an era dominated by a uniform  theory of “good” corporate governance.

 

Roel Verheyden

Not all shareholders are created equal – Snap goes public with non-voting stock

A post by guest blogger Vincent Chantillon

Snap’s IPO

Academics tend to say that you can’t have your cake and eat it too, yet this is what Evan Spiegel and Robert Murphy did with Snap a few months ago. Continue reading “Not all shareholders are created equal – Snap goes public with non-voting stock”

Hit me baby one more time: does ‘ne bis in idem’ apply when company and representative are sanctioned for same offence?

ECJ judgement of April 5th 2017

Two Italian companies did not pay their VAT debt which amounted to over a million euro. In addition to a tax penalty for the companies, their legal representatives were prosecuted in their personal capacity on the ground that they failed to fulfill their responsibility to pay the VAT. The representatives protested, arguing that this would breach the ne bis in idem-principle, guaranteed by article 50 of the Charter of Fundamental Rights of the EU.

Continue reading “Hit me baby one more time: does ‘ne bis in idem’ apply when company and representative are sanctioned for same offence?”

Vitale ondernemingen wapenen tegen bedenkelijke buitenlandse investeringen: wachten op de barbaren?

Moet de overheid buitenlandse investeringen een halt kunnen toeroepen in naam van de nationale veiligheid? Een grondige studie van C. Bulten en B. de Jong in Nederland schijnt licht op de zaak.

De geplande investering van het Chinese State Grid in Eandis, een Vlaamse distributienetbeheerder, beheerste vorig najaar een tijdlang het nieuws. Dat 14% van de Eandisaandelen en drie bestuurszetels in handen zouden komen van een Chinees staatsbedrijf, zette de Belgische staatsveiligheid er toe aan een brief te verspreiden die pleitte voor terughoudendheid. Omwille van het strategisch karakter van het distributienet en State Grid’s nauwe relatie met de Chinese inlichtingendienst, zou de staatsveiligheid in gevaar komen.

De ophef die daarop onstond, leidde ertoe dat de deal uiteindelijk zou afspringen. Het gele gevaar was dus geweken. De Vlaming kon weer op zijn beide oren slapen.

Continue reading “Vitale ondernemingen wapenen tegen bedenkelijke buitenlandse investeringen: wachten op de barbaren?”

Modelcharter voor bestuurders van overheidsbedrijven

Het federale regeerakkooord van 10 oktober 2014 voorzag dat de regering een “charter van de bestuurder van overheidsbedrijven” zou opstellen in het kader van het evenwicht tussen de taken als bestuurder (en de belangen van de onderneming) en deze van (vertegenwoordiger van) de overheid.

GUBERNA, het Belgisch Instituut voor Bestuurders (‘centrum public governance’), heeft als kenniscentrum inzake corporate governance recent een modelcharter opgesteld. Op basis hiervan kunnen overheidsbedrijven zelf een eigen charter opstellen, aangepast aan de specifieke doelstellingen en context van de onderneming in kwestie.

Het modelcharter werkt met 10 algemene richtlijnen (‘principes’), die gerespecteerd moeten worden voor iedereen, met ‘aanbevelingen’ (volgens het comply or explain-principe), en met suggesties of ‘aandachtspunten’.

Het eerste principe ‘respecteren van voorafgaande voorwaarden bij aanvaarding mandaat‘, kent bijvoorbeeld als aandachtspunten:

  • de kandidaat-bestuurder mag enkel mandaten opnemen waarvoor hij zich ten volle kan inzetten
  • voor het aanvaarden van een hernieuwing van zijn mandaat moet de bestuurder zichzelf de vraag stellen of hij nog een toegevoegde waarde biedt voor het bedrijf

Deze aandachtspunten zijn zeer actueel in het licht van de recente discussie over politieke bestuursmandaten bij bedrijven of intercommunales.

De overige principes zijn:

  • concentreren op taken eigen aan de bestuurder
  • verdedigen van de belangen van het overheidsbedrijf in lijn met diens specificiteit
  • streven naar een onafhankelijke positie
  • volgen van hoge standaarden van integriteit
  • zich gepast gedragen bij besluitvorming
  • zich informeren over en respecteren van vertrouwelijke informatie
  • onderhouden van expertise
  • onderhouden van adequate en constructieve relaties met het management, de aandeelhouders en andere stakeholders
  • bevorderen evaluatiecultuur

Karel-Jan Vandormael

French Constitutional Council Permits Civil, But Not Criminal Enforcement of Corporate Duty of Vigilance Law

A post by guest blogger Penelope Bergkamp

On 23 March 2017, the Constitutional council of the French Republic ruled on the constitutionality of the recently adopted Corporate Duty of Vigilance Law (hereafter “Law”). The Constitutional council held that the obligation imposed by the Law to establish a vigilance plan and the enforcement mechanisms of formal notice and injunction are not in conflict with the Constitution. Likewise, the mechanism for holding a company responsible in case of non-compliance with the obligation to establish the vigilance plan is in conformity with the Constitution. With respect to the criminal enforcement of the Law, however, the Constitutional council did identify a constitutional problem

Continue reading “French Constitutional Council Permits Civil, But Not Criminal Enforcement of Corporate Duty of Vigilance Law”

Supply Chain Liability: The French Model

A post by guest blogger Penelope Bergkamp

chain

On 21 February 2017, the French Parliament adopted a law (the “Corporate Duty of Vigilance Law” or “Law”) that creates novel corporate supply chain liability. Specifically, the Corporate Duty of Vigilance Law imposes a duty of vigilance on large companies to prevent serious violations of human rights and fundamental freedoms and serious environmental damage in their supply chain. In a previous post, I discussed the concept of supply chain liability. As I pointed out there, the concept had not been defined by law makers yet. The French legislature has now attempted to operationalize the concept through new legislation.

Continue reading “Supply Chain Liability: The French Model”